ایران دریلینگ: تولید نفت از مخازن در فرآیند سیلاب‌زنی با استفاده از مواد فعال سطحی شبیه‌سازی شد. پس از تخلیه طبیعی مخازنی که جنس سنگ آن‌ها از نوع آب‌دوست است، در مرحلۀ بازیافت ثانویه به طور عمومی از روش آب‌روبی (سیلاب‌زنی با آب) استفاده می‌شود. زیرا پس از پایان مرحلۀ تولید اولیه باز هم مقداری نفت در نواحی جاروب شده باقی می‌ماند. این درجه از اشباع نفت مقداری است که در آن، نفوذپذیری نسبی نقطۀ انتهایی نفت به صفر می‌رسد. بنابراین نفت نمی‌تواند در این اشباع شدگی تولید شود که این امر به دلیل کشش میان سطحی بالا در بین نفت و آب است. در این شرایط نیروی حاصل از فشار مویینگی در مقایل نیروی حاصل از فشار تزریق آب ایستادگی می‌کند و مانع از جاری شدن نفت موجود در حفرات کوچک محیط متخلخل و سایر نقاطی که شعاع انحنای زیادی دارند، می‌شود.

به این منظور می‌توان از یکی از روش‌های ازدیاد برداشت نفت، استفاده از مواد فعال سطح (سورفکتانت) استفاده کرد که به دو صورت پیوسته و توده‌ای به مخزن تزریق می‌شود. در پژوهش «شبیه‌سازی تولید نفت از مخازن در فرآیند سیلاب‌زنی با سورفکتانت» که با هدف مقایسۀ دو شیوۀ تزریق انجام شده، از شبیه‌ساز اکلیپس استفاده شده است. در این بررسی نخست اثر تزریق آب به‌عنوان مورد پایه برای مقایسه میزان کارایی روش سیلاب‌زنی با سورفکتانت در یک مدل سنتتیک بر پایۀ داده‌های سیال یکی از مخازن نفتی جنوب ایران ارزیابی شده، سپس غلظت‌های مختلف سورفکتانت در سیلاب‌زنی تزریقی به مخزن به‌صورت پیوسته بر روی مدل اجرایی شده است.

نتیجۀ بررسی حاکی از آنست که در حالت سیلاب‌زنی پیوسته با غلظت سه درصد وزنی، ضریب بازیافت نفت ٩٢ درصد است. همچنین مشخص شد مدت زمان نسوخ آب در دو روش سیلاب‌زنی با آب و سیلاب‌زنی با سورفکتانت یکسان است. نکتۀ قابل توجه آن که در سیلاب‌زنی پیوسته با سورفکتانت میزان برش و تولید آب کمتر از سناریوی سیلاب‌زنی با آب است. به عبارت دیگر، هنگامی‌که از فرآیند سیلاب‌زنی با سورفکتانت استفاه می‌شود، انتظار می‌رود آب کمتری تولید شود. بنابراین نیاز به تجهیزات تفکیک‌پذیری سطجی با ظرفیت پایین‌تر است که این  کاهش هزینه‌ها را به دنبال دارد.